طبس:
طبس:
شهرستان طبس در فاصله 1345 كيلومتري تهران در يك منطقه كويري قرار گرفته است و آب و هواي آن‌در نواحي كوهستاني معتدل و در قسمت‌هاي جلگه‌اي گرم و سوزان است. طبس در زمان خلافت عثمان توسط‌اعراب مسلمان فتح گرديد و در نيمه دوم قرن پنجم هجري به تصرف پيروان مذهب اسماعيليه درآمد. در زمان‌حكومت سلجوقيان به دستور سلطان سنجر به قلاع اسماعيليه حمله شد. در دوره شاه عباس اول، اين شهرتوسط ازبكان ويران شد و بيشتر آثار بجامانده آن به قرون پنجم و نهم هجري تعلق دارد. طبس به رغم ويرانه‌هاي‌تاريخي و آسيب‌هاي طبيعي، رونق و زيبايي ويژه‌اي دارد.
شهرستان طبس با 55464 كيلومتر مربع وسعت، بزرگ‌ترين شهرستان اين استان است و در دامنه باختري ارتفاعات «شتري»در حاشيه كوير نمك قرار دارد و از شمال و خاور با استان خراسان‌رضوي و جنوبي‌همسايه است. اين شهرستان داراي دو شهر و هشت دهستان است و حدود 63400 نفر جمعيت دارد. آب و هواي طبس گرم و خشك و كويري و از لحاظ پوشش گياهي و جانوري فقير است. محصولات كشاورزي طبس را خرما، مركبات، زعفران، پنبه، گندم، جو و پسته‌تشكيل مي‌دهد.مهم‌ترين صنعت دستي اين منطقه قالي‌بافي است و معادن ارزشمندي از خاك نسوز، ذغال‌سنگ و بارتين در اين ناحيه وجود دارد. مركز طبس، شهر جديد طبس با ارتفاع 690 متر از سطح دريا است. شهر قديم طبس و بسياري از روستاهاي توابع آن، در زلزله 25 شهريور سال 1357 به كلي ويران شد و حدود ۲۵۰۰۰ نفر در اين حادثه جان باختند.باغ‌گلشن، مدرسه‌دو مناره گلشن، بقعه امام‌زاده حسين‌بن موسي(ع)، حسينيه عمادالملكي و مزار پير حاجات از جمله مهم‌ترين مناطق ديدني اين شهرستان به شمار مي‌روند.
