بیجار:
بيجار:
شهرستان بيجار در فاصله 518 كيلومتري تهران واقع شده است. بيجار از مناطق حاصلخيز كردستان است كه در شرق سنندج قرار دارد. آب و هواي بيجار در زمستان سرد و خشك و در تابستان معتدل است. در زبان‌كردي درخت بيد را (بي) و جايگاه بيد را (بيجار) گويند. اين شهر نيز به علت فراواني بيد به همين نام يعني سرزمين بيد معروف شده است.
منطقه گروس داراي پيشينه‌ي بسيار كهن بوده و كتيبه‌هايي كه در بعضي از نقاط از جمله قريه «قمچوقا» كشف شده و به خط هيراتيك نوشته شده است ثابت مي كند كه قبل از دولت آشور نيز در اين منطقه تمدن‌هاي شايان توجهي وجود داشته است. شهري بنام گروس كه هم اكنون نيز خرابه ها و قلعه هاي ان باقي است در جنوب خاوري بيجار(نزديك قريه بابارشاني برسر راه همدان به بيجار) واقع شده كه در زمان ساسانيان به خاور ديار موسوم بوده است. بيجار كنوني به‌صورت يك روستا درپيش از اسلام روايت شده است. بعد از اسلام اين محل بر سر راه كاروانياني كه از سرزمين آذربايجان براي زيارت عتبات متبركه در عراق و عربستان عازم بودند قرار داشت و به همين علت كاروان‌سراهايي در ان پديد آمد و به مرور به اسكان جمعيت بيش تري منجر شد. اساس اقتصاد شهرستان بيجار بر كشاورزی و دام‌داری و صنايع دستي استوار بوده و شغل مردم منطقه‌كشاورزي است. سالانه حدود صد هزار تن گندم در اين منطقه توليد می شود و از اين رو بيجار را انبار غله باختر ناميده‌اند. كيفيت بالای قالیهای بيجار شهرت جهانی دارد. همين شهرت موجب امتياز و برتری ميان محصولات كارگاه های شهری بيجار از يك سو و تكاب – بيجار (توسط قبايل افشاری ساكن اين منطقه بافته می شود) از سوی ديگر شده است. تكنيك خاص مورد استفاده در پودگذاری ناحيه بيجار به سبك بيجاری معروف است و در هر رشته پودها به شدت كوبيده می شوند. فشردگی پودها، تار قالی را به دو قسمت می كند و چنان‌چه قالی ناشيانه تا و يا حمل شود، ترك برمی دارد. قالی های به سبك بيجار (نواحی ديگر نيز از سبك بيجار استفاده می كنند) به همين مناسبت بايد هنگام انتقال و حمل لوله شوند.
ابعاد: به ابعاد گوناگون، خصوصاً از 1 ×50/1 متر به بالا بافته می‌شوند. قطعات بزرگ بيش از 126 مترمربع معمول هستند. كناره‌ها نسبتاً نادر و كمياب‌هستند.
رنگ ها: رنگ‌ها در زمينه هماهنگ هستند و با ظرافت به كار برده شده‌اند. آبی تيره و قرمز لاكی رنگ های حاكم هستند. قهوه‌ای و زرد نيز استفاده می شوند اما سبز به ندرت به كار می‌آيد. بعضی از قالی های قديمی بيجار با تركيبی از آبی روشن و تيره بافته می شوند.
نقش ها: طرح ترنج همانند بوته، هراتی و ميناخانی كه در تكرارهای مداوم و اغلب دارای دو حاشيه مضاعف است، رايج هستند.
تركيب: تار از جنس كتان يا ندرتاً پشم بز، پود از جنس كتان و تار و پود از نخ تابيده است. در قطعات قديمی و‌آنتيك تار و پود از جنس پشم است.
گره: بافت با گره تركی با بافتی متوسط تا ظريف و بالغ بر 2500-1500 گره در هر دسی متر مربع رايج است.
پرز: پرز بسيار فشرده است و از متوسط تا بلند چيده می شود. گر چه قطعات قديمی ظريف با بافتی كوتاه‌تر چيده می شود.
قالیهای بيجار از بهترين قالی های شرقی به شمار می آيند و ريشه‌های محكمي دارند . كارگاه های مدرن قالی بيجار همچنين از لحاظ طرح و كيفيت ممتاز می باشند.
مکان های دیدنی و تاریخی - بیجار:
از مكان‌هاي تاريخي و ديدني شهرستان بيجار اطلاعات مستندي در دست نيست.
صنايع و معادن - بیجار:
معادن سنگ آهك، سنگ گچ و نمك طعام بيجار در حال بهره‌برداری است. هم چنين از صادرات اين شهرستان می توان انگور، گندم، گوشت، پشم، قالی، گليم، لبنيات و بنشن را نام برد.
کشاورزی و دام داری - بیجار:
اساس اقتصاد شهرستان بيجار بر كشاورزی و دام‌داری استوار بوده و مردم منطقه بيش تر كشاورز است. سالانه حدود صد هزار تن گندم در اين منطقه توليد می شود و از اين رو بيجار را انبار غله باختر ناميده‌اند. آب كشاورزی از رود، چاه نيمه ژرف، چشمه و كاريز تامين می‌شود. از محصولات عمده کشاورزی می‌توان گندم، جو، بنشن، دانه های روغنی، تره بار، گياهان علوفه ای، انگور، سيب، زرد آلو و گيلاس را نام برد. دام‌داری نيز در كنار كشاورزی در اين منطقه رونق فراوانی دارد.
مشخصات جغرافيايي - بیجار:
شهرستان بيجار از نظر جغرافيايی در 47 درجه و 36 دقيقه ی درازای خاوری و 35 درجه و 52 دقيقه ی پهنای شمالی و ارتفاع 1940 متری از سطح دريا قرار دارد. شهرستان بيجار از شمال به تكاب (آذربايجان غربی) و ماه نشان (زنجان)، از خاور به شهرستان های زرين آباد و قيدار (استان زنجان)، از جنوب به قروه و از باختر به ديوان دره محدود است. شهربيجار مركز شهرستان بيجار در منطقه گروس، از مناطق حاصل خيز كردستان در خاور سنندج قرار دارد. اين شهر، ميان كوه ها قرار گرفته و بعد از چند شهر از جمله شهر كرد از بلندترين شهرهای ايران است. آب و هوای آن نسبتا سرد و نيمه خشك و بارندگی سالانه به طور متوسط 410 ميلی متر می باشد. بيجار دارای آب و هوای كوهستانی با زمستان های سرد و تابستان های معتدل است. مسيرهاي ارتباطي اين منطقه را راه‌هاي زير تشكيل مي‌دهند:
ـ راه بيجار ـ زنجان به سوی شمال خاوری به درازای 150 كيلومتر
ـ راه بيجار ـ سقز به سوی شمال باختری به درازای 161 كيلومتر که از 55 كيلومتری راه بيجار ـ سقز، راهی به درازای 85 كيلومتر به سوی جنوب تا سنندج ادامه دارد.
ـ راه بيجار- صالح آباد (همدان) به سوی جنوب خاوری و به درازای 137 كيلومتر
وجه تسميه و پيشينه تاريخي - بیجار:
شهرستان بيجار که در خاور سنندج قرار دارد، مركز منطقه گروس، از مناطق حاصلخيز كردستان است. درباره وجه تسميه آن آمده است كه ناصرالدين شاه با امير نظام گروسی شبی در گروس به سر می برد و می خواست مطالبی را تا صبح به وسيله جارچی پخش کند، اما صبح روز بعد همه مردم از مطلب آگاه شده بودند. از اين رو آن را شهر ‹‹بی جار›› ناميد و همين اسم تا امروز نيز باقی مانده است. در اين مورد نظريه ديگری نيز مطرح است و آن اين كه، اين شهر درخت بيد فراوان داشت و با توجه به اين كه در كردی درخت بيد را ‹‹بی›› و جايگاه بيد را ‹‹بيجار›› گويند، شهر نيز به همين نام يعنی «سرزمين بيد» ناميده شده است. منطقه گروس داراي پيشينه‌ي بسيار كهن بوده و كتيبه‌هايي كه در بعضي از نقاط از جمله قريه «قمچوقا» كشف شده و به خط هيراتيك نوشته شده است ثابت مي كند كه قبل از دولت آشور نيز در اين منطقه تمدن‌هاي شايان توجهي وجود داشته است. شهري بنام گروس كه هم اكنون نيز خرابه ها و قلعه هاي ان باقي است در جنوب خاوري بيجار(نزديك قريه بابارشاني برسر راه همدان به بيجار) واقع شده كه در زمان ساسانيان به خاور ديار موسوم بوده است. بيجار كنوني به‌صورت يك روستا درپيش از اسلام روايت شده است. بعد از اسلام اين محل بر سر راه كاروانياني كه از سرزمين آذربايجان براي زيارت عتبات متبركه در عراق و عربستان عازم بودند قرار داشت و به همين علت كاروان‌سراهايي در ان پديد آمد و به مرور به اسكان جمعيت بيش تري منجر شد.
آثار تاریخی - بیجار:
قلعه قمچقاي – بيجار: قلعه قمچقاي در 12 كيلومتري روستاي قمچقاي بيجار واقع شده است. اين قلعه بي‌نظير از دژهاي باستاني و بسيار كهن كردستان است. بناي اين قلعه به سده‌هاي 9- 8 پيش از ميلاد مي‌رسد. در جهت غربي دژ، مكاني به عمق 100 متر وجود دارد كه با راهي سخت به صفه غربي قلعه منتهي مي‌شود. سازندگان وبنيان گذاران اوليه در اين قسمت از بنا به بزرگترين و دشوارترين كار، يعني احداث ديواري به طول تقريبي 100متر و بلندي 15 تا 20 متر با استفاده از سنگ‌هاي عظيم دست زده‌اند و استحكامات اصلي آن را بنا نهاده‌اند. اين شيوه ساخت ، رايج‌ترين شيوه معماري دوره هزاره اول قبل از ميلاد بشمار مي‌رود. در حاشيه شمالي دژ، حفره‌اي به زيبايي تمام تراشيده شده است. در شمال غربي ، پلكان طويلي وجود دارد كه سه دوره سكونت مادها ، پارت‌ها و اشكانيان را مسلم مي‌دارد. در عصر مغول ، محراب كوچكي با چهار پلكان ساخته شده است كه در نوع خود جالب توجه است. احداث خانه‌هاي خشتي و آجري در حد شرقي و بر روي بناهاي ساساني يكي ازكارهاي خاص مغولان است.
برج آجري آوشقون بابا – بيجار: اين برج تاريخي در ضلع غربي روستاي عربشاه بيجار واقع شده است. فرم ، مصالح و نوع گنبد ، نشانگر آثار قرن پنجم و ششم هجري قمري است. اين برج به نام (باباشاه) معروف است و به موجب كتيبه گچي ، در سال 1322 هجري قمري، شخصي به نام علي اشرف باني آن بوده است. اين برج آجري به دوره سلجوقي تعلق دارد. كاروانسراي تاج وانچي واقع در سقز. بناي سنگي اوچ گنبد واقع در بيجار از ديگر آثار تاريخي هستند.
جغرافیای طبیعی - بیجار:
چشمه آب تلخ پيرصالح – بيجار: در روستاي (قشلاق لو) از توابع شهرستان بيجار چشمه آب معدني تلخي وجود دارد كه براي درمان بيماريهاي روماتيسمي مورد استفاده مراجعه كنندگان قرار مي‌گيرد.
