قائنات:
قائنات:
ماركوپولو در سفرنامه خود از اين شهر به نام (تونوكاين) نام برده است كه اين نام از نام دو شهر بزرگ آن ايالت - قهستان - كه (تون) و (قاين) باشد ، گرفته شده است. همچنين در سال 444 هجري قمري ناصرخسرو قباديانى از اين شهر ديدن كرده و از استحكامات شهر و مسجد جمعه آن ياد كرده است. ايالت قهستان ، همزمان با ورود اعراب به ايران ، پناهگاه زرتشتيانى بود كه به آن پناه آورده بودند. اين ايالت در دوره سلجوقيان نيز مكانى مناسب براى پيروان مذهب اسماعيليه شد و اسماعيليان قلاع مستحكمى براى دفاع از خود در آنجا بنا كردند. خوارزمشاهيان به كرات به پيروان اسماعيليه حمله مى كردند ، تا اينكه در زمان يورش هلاكوخان ، اسماعيليه از او شكست خوردند و قهستان نيز در اين حملات ويران گشت. حمداللّه مستوفى ، در قرن هشتم هجرى از مركزيت قاين نسبت به آبادى هاى ديگر قهستان ، و همچنين از فراوانى زعفران و ميوه آن گزارش داده است. يكى از مهمترين آثار تاريخى قاين ، مسجد جامع است كه از بناهاى قرن هشتم هجرى مى باشد.
اماکن مذهبی - قائنات:
مسجد جامع - قائن: مسجد و مزار مولانا شيخ زين الدين در تايباد واقع شده است. باني اين مسجد پير احمد خوافي وزير شاهرخ بهادر تيموري در سال 848 هجري قمري اين مسجد را بنا نهاده است. اهميت اين بنا به كتيبه‌هاي زيباي سردر، كاشي كاري معرق و حواشي آن مربوط است. كتيبه منظومي به خط نستعليق بر روي سنگ نقر شده و در بالاي سر قبر قرار داده شده است. اين كتيبه حاكي از اين است كه معجر مشبكي از سنگ رخام در سال 1030 هجري قمري از طرف خواجه درويش نامي براي قبر شيخ زين الدين علي ساخته شده است. اين معجر هم اينك در خارج مسجد و جلو ايوان نصب شده است. اين بنا در زمره آثار تاريخي به ثبت رسيده است.
جغرافیای طبیعی - قائنات:
رودخانه كال خونيك - قاين: اين رودخانه در شمال استان جارى است و از سمت غرب در جهت شرق جريان مى يابد.
