اسکو:
اسکو:
اسكو از قديمی ترين و مهم ترين شهرستان های استان آذربایجان شرقی است. كشاورزی، باغ داری، تهيه و توليد فرآورده های كشاورزی و ميوه و خشكبار از مهم ترين منابع درآمدی مردم اين ناحيه است. مردم اسكو؛ علاوه بر كشاوزی، باغ داری و دام داری، به كارهای داد و ستد، خدمات دولتی، کارگری و كارمندی نيز اشتغال دارند. ابريشم بافی اسكو؛ از اهميت فراوانی برخوردار بوده و پارچه های این ناحیه، در ميان زنان شاهسون طرف داران بسياری دارد. درياچه اروميه، دره ی زیبای اسکو و روستای تاریخی کندوان شهرستان اسکو را از نظر جاذبه های گردشگری دارای اهمیت کرده است هم چنین مسجد جامع اسکو که مهم ترین بنای معماری – مذهبی منطقه است، در کنار امام زاده ها و گورستان های قديمی؛ دیگر جاذبه های تاریخی و معماری اسکو را تشکیل می دهند.
مکان های دیدنی و تاریخی - اسکو:
درياچه اروميه، دره ی اسکو و روستای کندوان به همراه مسجدجامع اسکو از مهم ترين جاذبه های طبيعی و تاريخی شهرستان اسکو به شمارمی آيند. امام زاده ها و گورستان های قديمی نيز از ديگر مکان های ديدنی منطقه محسوب می شوند.(توضیح کامل بناهای تاریخی و جاذبه های طبیعی در قسمت های مربوطه به طور کامل آورده شده است.)
صنايع و معادن - اسکو:
صنایع شهرستان اسکو به دو شکل دستی و کارخانه ای عرضه می شوند. شهرستان اسكو دارای كارخانه های چيت سازی، پتوبافی، نايلون سازی، رنگ رزی، توليد ماكارونی، ترازو سازی، آهک پزی، آسفالت سازی و پارچه بافی است. حرير بافی، ابريشم بافی، پارچه بافی و قالی بافی نیز از مهم ترین صنایع دستی این ناحیه است.
کشاورزی و دام داری – اسکو:
كشاورزی، باغ داری و تهيه و توليد فرآورده های كشاورزی و ميوه و خشكبار از مهم ترين منابع درآمد مردم اين ناحيه است. فرآورده های كشاورزی شهرستان اسكو شامل: گندم و جو، بنشن، نباتات علوفه ای، تره بار، سيب درختی، گلابی، انگور، گوجه سبز، گيلاس، زرد آلو، گردو و بادام می باشد. آب كشاورزی منطقه از چشمه ها، چاه عميق، رودخانه و كاريز تامين می شود. از نظر كشاورزی اسكو از رونق خاصی برخوردار است و نوع كشت آن آبی و ديمی است. به واسطه ی مراتع سبز و خرم اسكو و قرار گرفتن اسكو در دامنه رشته كوه های سهند غربی و سلطان داغی و ارشد داغی اين منطقه از مراتع بسيار خوبی برخوردار است و دام داری در آن رونق فراوان دارد. زنبورداری نيز در اين منطقه دارای ارزش اقتصادی بسيار است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي - اسکو:
محققان اسكو را با اوشكايای كهن يكی می دانند. چنان كه از ماخذ آشوری بر می آيد اوشكايا شهری دارای قلعه بوده كه در شرق درياچه اروميه و در دامنه كوه سهند قرار داشته است. محققان معتقدند كه جايی به نام اوشكايا در ناحيه خورخور كه در كتيبه آرگيشتی اول در شرح لشكركشی سال دهم وی ( ۷۷۷ قبل از میلاد ) آمده است، همان اوشكايا در ماخذ آشوری است. اسكو از قديمی ترين و مهم ترين شهرستان های آذربايجان شرقی است. كهن ترين ماخذی كه نام اسكو (اسكويه) در آن آمده؛ شايد كتيبه سارگن دوم پادشاه آشور باشد. اسكوی كنونی در دامنه های غربی كوه سهند، قلعه ی مرزی اورارتوها بود. حمدلله مستوفی در قرن هشتم هجری قمری اسكويه يا اسكو را يكی از روستاهای بزرگ ناحيه باويل رود گفته است.
براساس سنگ نبشته های متعلق به شاه آشور سارگن دوم در جريان حمله وی به حدود اورارتو، اشكايا كه در آن هنگام دژ مرزی اورارتو بود، بدون پيكار به تصرف آشوريان درآمدند و با شمار ديگری از روستاهای پيرامون آن به آتش كشيده شد.
پس از آن دیگر نامی از اوشكايا در منابع ديده نمی شود. در دوره ی اسلامی حمدلله مستوفی از آن با عنوان يكی از آبادی های بزرگ ناحيه و در عالم آرای نادری اسكو از نقاط آباد آذربايجان معرفی شده است. اين منطقه و پيرامونش امروزه يكی از آبادترين مناطق آذربايجان شرقی است.
مشخصات جغرافيايي - اسکو:
شهرستان اسکو از شمال به تبريز، از جنوب به آذر شهر، از غرب به دهستان ممقان ايلخچی و كرانه ی شرقی درياچه اروميه و از شرق به روستاهای حومه و تبريز محدود است. آب و هوای آن در تابستان معتدل و در زمستان سرد و يخ بندان است. شهر اسكو در درازای شرقی ۴۶ درجه و ۰۷ دقيقه و پهنای شمالی ۳۷ درجه و ۵۵ دقيقه و در ارتفاع ۱۵۲۰ متری از سطح دريا واقع شده است. فاصله اسكو از تبريز مركز استان ۳۴ كيلومتر و خط آهن تبريز– مراغه و تهران از شمال و شمال شرقی دهستان های تابعه اسكو مانند ايلخچی و خسرو شهر می گذرد.
